Και όχι μόνo. Το σημερινό Διαδικτυακό περιβάλλον κάνει το πράγμα άμεσα ορατό ακόμα και στους λιγότερο ευαίσθητους ή σ’ εκείνους που δεν έμαθαν το Ίντερνετ τις εποχές των usenet groups: ο πιο πολυφορεμένος όρος της αγοράς της επικοινωνίας τα τελευταία χρόνια είναι «κοινωνικά δίκτυα». Παρακάμπτοντας τον πλεονασμό (τα online δίκτυα είναι εξ’ ορισμού κοινωνικά), η έκφραση «κοινωνικά δίκτυα» υπογραμμίζει με τον πλέον τελεσίδικο τρόπο ότι κάθε online λόγος και δράση έχουν άμεσο αντίκτυπο.

Πιστεύω ότι οι εταιρείες-brands έχουν μια μοναδική ευκαιρία να επαν-εφεύρουν τον εαυτό τους -το Ίντερνετ είναι, άλλωστε, διάσημο ως περιβάλλον για να κάνει κανείς ακριβώς αυτό. Όχι μόνο επειδή η οργανική εμπλοκή με την κοινωνία είναι ούτως ή άλλως «good business», αλλά επειδή όταν οι οικονομικές δυνατότητες των καταναλωτών περιορίζονται και όταν ο πολιτικός και κοινωνικός διάλογος αφυπνίζονται μετά από σχεδόν τρεις δεκαετίες χειμερίας νάρκης, η κοινωνική ευαισθησία ενδέχεται από απλό πλεονέκτημα να μεταμορφωθεί σε καθοριστικό παράγοντα βιωσιμότητας.

Πώς θα το πετύχουν; Από την εις βάθος ενημέρωση για προϊόντα και υπηρεσίες –τη δημιουργία δηλαδή του περιεχομένου που κάποτε απουσίαζε σχεδόν παντελώς από το ελληνόφωνο Ίντερνετ, με αποτέλεσμα να καλύπτεται και σήμερα από τη συχνά ανεύθυνη και ακατάσχετη, φλυαρία στο Facebook- ως τη δημιουργία χώρων (στα κοινωνικά δίκτυα και στα sites) όπου ο καταναλωτής υπάρχει και με την ιδιότητα του πολίτη/μέλους της κοινωνίας και που οι προβληματισμοί του ξεκινούν από το τελευταίο μοντέλο του προϊόντος, αλλά δε σταματούν εκεί. Οι εταιρείες-brands δεν πρέπει να ξεχνούν ότι αυτός ο καταναλωτής-πολίτης έχει πια το Ίντερνετ μαζί του στο κινητό, στο tablet και στο αυτοκίνητό του – συνεπώς έχει μαζί του πάντα έναν ανοιχτό δίαυλο επικοινωνίας μαζί τους. Είναι στο χέρι τους να θυμηθούν (ή να μάθουν;) ότι «επικοινωνία» υπάρχει όταν υπάρχει αμφίδρομη κίνηση της πληροφορίας και ότι ο καταναλωτής-πολίτης θα σταθεί πολύ πιο θετικά απέναντι σ’ αυτόν που βρίσκεται πραγματικά και ουσιαστικά κοντά του.