Ας είναι όμως, δεν είναι περίοδος για τέτοιες αναζητήσεις, και ούτως ή άλλως το Πάλο Άλτο, κυκλοφόρησε ήδη το teaserάκι για τα Instant Articles, το οποίο μάλιστα συνοδεύει με επική μουσική υπόκρουση. Γιατί το Facebook το θεωρεί μεγάλο deal. Και εγώ επίσης. Όχι γιατί πιστεύω στο αλάθητο του – διότι δεν πιστεύω. Άλλωστε οι μνήμες από τα διάφορα εγχειρήματα του παρελθόντος που πήγαν άπατα είναι νωπές. Ούτε γιατί το θεωρώ μία καλή κίνηση η οποία θα ενισχύσει τρόπον τινά τις αλλαγές στο news feed μας, όπως επιδιώκει ο καινούριος αλγόριθμος που ανακοίνωσε ελαφρώς ψιθυριστά, ο οποίος φέρνει στην κορυφή τους φίλους μας και τις σελίδες που έχουμε κάνει «like», ρίχνοντας πίσω τους διαφημιζόμενους και τους επαγγελματίες παρόχους περιεχομένου.

Το θεωρώ όμως μεγάλο deal γιατί, φέρνει για πρώτη φορά κοντά του, τους μέχρι πρότινος αμφισβητίες του – δηλαδή τους μεγάλους παρόχους περιεχομένου και κυρίως αυτούς που προέρχονται από το χώρο των παλιών ΜΜΕ. Αυτούς δηλαδή που προσπαθούν επί δεκαετίες να βρουν ένα μοντέλο επιβίωσης στο Δίκτυο και άκρη δεν έχουν βρει ακόμα (;).

Για όσους πιστεύουν ότι το μόνο «χαρτί» που είχε ο Mark στο τραπέζι ήταν οι 1,5 περίπου δισ. χρήστες, ας το ξανασκεφτούν μόλις διαβάσουν τις επόμενες γραμμές που αφορούν στην ίδια τη συμφωνία με βάση τα δημοσιεύματα. Πρώτο και κύριο το Ad Revenue. Το FB θα κρατάει μόλις ένα 30% αν οι διαφημίσεις πωλούνται μέσω του δικτύου της, σε αντίθετη περίπτωση ο Publisher παίρνει το 100%. Content exclusivity, που σημαίνει ότι ο Publisher έχει τον απόλυτο έλεγχο των Instant Articles, τα οποία θα μπορούν παράλληλα να «τρέχουν» και στο site. Επί της ουσίας δηλαδή, αυτός που θα αντιληφθεί γρήγορα το πως γίνεται, θα έχει στη διάθεσή του μία εναλλακτική πλατφόρμα για ενίσχυση του user experience – και χωρίς να χάνει σε διαφημιστικά έσοδα. Visibility. Σοβαρά τώρα πιστεύετε ότι χρήζει σχολιασμού; Αν ναι, θυμηθείτε πως λανσαρίστηκαν και τι προτεραιότητα πήραν στο EdgeRank τα Facebook videos με το autoplay.