Το τελευταίο διάστημα οι περισσότεροι τηλεοπτικοί σταθμοί παρουσίασαν το περιεχόμενο των προγραμμάτων τους για τη νέα σεζόν.
Εάν κάποιος που δεν γνώριζε τις συνθήκες που ορίζουν το περιβάλλον δράσης των media στην Ελλάδα –οικονομικές και θεσμικές-, παρακολουθούσε τις εν λόγω παρουσιάσεις, σίγουρα δεν θα μπορούσε να διακρίνει εύκολα τη… σκιά της κρίσης. Πλούσιες εσωτερικές και εξωτερικές παραγωγές, έντονη έμφαση στην ψυχαγωγία, επένδυση στην ενημέρωση, αιχμή του δόρατος το αθλητικό περιεχόμενο. Και κυρίως, στάση αισιοδοξίας και όχι άμυνας έναντι των συνθηκών.
Η ελληνική ιδιωτική τηλεόραση δείχνει να συνειδητοποιεί πλέον αυτό που ίσως λησμόνησε τα τελευταία χρόνια λόγω της κρίσης και των θεσμικών περιπετειών στις οποίες «υποβλήθηκε»: την ανάγκη να κερδίσει την καρδιά του θεατή, για να μπορέσει να αποσπάσει τα χρήματα των διαφημιζόμενων. Σε αντίστοιχο μήκος κύματος δείχνει να κινείται και η συνδρομητική τηλεόραση. Η προσφορά πλούσιου και ποικίλου περιεχομένου φαίνεται να είναι το στοίχημα στο οποίο ποντάρουν οι συνδρομητικές πλατφόρμες.
Παράλληλα, οι εξελίξεις σε επίπεδο διανομής, εμπλουτίζουν τις δυνατότητες πρόσβασης και τα σημεία επαφής των διαφημιζόμενων brands με τα κοινά τους. Οι επικριτές ωστόσο της «μαζικής τηλεόρασης» έχουν να πουν ότι η επένδυση στερείται «ποιότητας» και αναδεικνύουν την έμφαση των καναλιών στα reality shows, στα τηλεπαιχνίδια και στις ψυχαγωγικές εκπομπές, ως ένα εύπεπτο και φθηνό περιεχόμενο μαζικής κατανάλωσης…
Ακόμη κι αν δεχθούμε ότι τα πράγματα είναι έτσι (υπό συζήτηση πάντως το πόσο «φθηνό» είναι το περιεχόμενο παραγωγής κάποιων realities, ή η επένδυση σε ακριβές σειρές και ταινίες), η λέξη-κλειδί για να απαντήσει κανείς, είναι η λέξη «επιλογή». Σημασία έχει να μπορεί ο θεατής να βρει –εάν θέλει- στο σύνολο της προσφοράς που έχει στη διάθεσή του, και το εξειδικευμένο εκείνο πολιτιστικό περιεχόμενο που επιθυμεί. Σε άλλες χώρες, τον ρόλο αυτό αναλαμβάνει η δημόσια τηλεόραση…
Σε κάθε περίπτωση, η μεταφορά του ανταγωνισμού των καναλιών στις επάλξεις του περιεχομένου μόνον καλό νέο μπορεί να είναι για κάθε πλευρά: θεατές, Μέσα και διαφημιζόμενους. Ειδικότερα για τους τελευταίους, ο ανταγωνισμός αυτός σημαίνει περισσότερες επιλογές σύνδεσης των brands με τα κοινά τους, περισσότερη δημιουργικότητα, πιο καλή και αποτελεσματική διαφήμιση. Τι άλλο να ζητήσει κανείς από την «βασίλισσα» του περιεχομένου, την τηλεόραση;