Ο τρόπος πληρωμής, αφορά στην πραγματικότητα την ποσότητα χρήματος που κυκλοφορεί στη συγκεκριμένη αγορά. Εκτός από τη γενική προσφορά χρήματος που αφορά στα μακροοικονομικά μεγέθη, υπάρχει και η προσφορά χρήματος που διαμορφώνεται στο εσωτερικό κάθε αγοράς.
Σε μια ομαλή περίοδο οι αλλαγές στον τρόπο πληρωμής στο εσωτερικό μιας αγοράς, αντισταθμίζονται από τη δυνατότητα των επιχειρήσεων να προσφεύγουν στη γενικότερη ρευστότητα της οικονομίας μέσω του τραπεζικού συστήματος κι επηρεάζουν μόνο οριακά τη λειτουργία της. Στην έκτακτη αυτή περίοδο όμως, αυτό πλέον δεν ισχύει. Το αντίθετο -μια τέτοια κίνηση θα έχει πολύ σοβαρές επιπτώσεις.
Το τραπεζικό σύστημα σήμερα βλέπει τις καταθέσεις του να συρρικνώνονται δραματικά και την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, να αντιμετωπίζει όλο και πιο σκληρά τα ενέχυρα τα οποία της προσφέρουν οι ελληνικές τράπεζες. Ακολουθεί λοιπόν και αυτό μια διαδικασία μείωσης της παρεχόμενης ρευστότητας, η οποία περιορίζει ασφυκτικά τις δυνατότητες των επιχειρήσεων να προσφύγουν σ’ αυτό, για να χρηματοδοτήσουν μια πιθανή στροφή σε μετρητά. Χωρίς διέξοδο, οι επιχειρήσεις και οι διαφημιστικές εταιρείες δεν θα έχουν άλλη οδό από τη δραστική περαιτέρω συρρίκνωση της διαφημιστικής δραστηριότητας ή/και τη στροφή σε άλλα διαφημιστικά Μέσα.
Οι τηλεοπτικοί σταθμοί είναι ένας κλάδος που έτσι και αλλιώς πρόκειται να συρρικνωθεί στα επόμενα χρόνια. Ο βαθμός όμως και ο τρόπος της συρρίκνωσης, δεν είναι δεδομένα. Μπορεί να ακολουθήσουν διαφορετικές πορείες ανάλογα με τις κινήσεις που θα κάνουν οι εμπλεκόμενοι στον κλάδο. Αν για παράδειγμα προχωρήσει έγκαιρα μια στρατηγική ορθολογικών επιχειρηματικών συγχωνεύσεων και δραστικού περιορισμού του κόστους, η συρρίκνωση μπορεί να προχωρήσει πολύ περισσότερο φυσιολογικά και η τελική κατάληξη να βρίσκεται κοντά στο optimum που θα δικαιολογεί η νέα κατάσταση της ελληνικής οικονομίας.
Αντίθετα, αν όλοι προσπαθούν να διατηρήσουν το υφιστάμενο καθεστώς και ταυτόχρονα προχωρούν σε σπασμωδικές κινήσεις, όπως η προώθηση των μετρητών ως βασικού μέσου συναλλαγής, είναι πιθανόν να οδηγηθούμε κάποια στιγμή σε κατάρρευση μεγάλου αριθμού σταθμών, και σε υπερ-συρρίκνωση του συγκεκριμένου χώρου, καθώς τα χρέη θα είναι τόσα πολλά ώστε η διατήρηση των σταθμών εν ζωή να μην αποτελεί εφικτό τρόπο για την αποπληρωμή των πιστωτών.
Στη συγκεκριμένη φάση, όπου η πολιτική του αποπληθωρισμού, η οποία ακολουθείται σε ολόκληρη τη νότια Ευρώπη, πλησιάζει στην κορύφωσή της, η αγορά χρειάζεται μεγαλύτερη ρευστότητα και μακρύτερους χρόνους αποπληρωμής, όχι συρρίκνωση. Οι μακρύτεροι χρόνοι μπορούν να επιτευχθούν με πρόσθετες εγγυήσεις που θα βασίζονται σε πραγματικά στοιχεία ενεργητικού, με μεγαλύτερη ανοχή όλων των εμπλεκομένων και με περισσότερη διαφάνεια σε σχέση με τα οικονομικά όλων των πλευρών, που να αποκαθιστά όσο γίνεται περισσότερο την εμπιστοσύνη στη φερεγγυότητά τους.
Δεν είναι εύκολη υπόθεση, αλλά θα πρέπει όλοι να συνειδητοποιήσουν ότι και σε μικροοικονομικό επίπεδο -σήμερα περισσότερο παρά ποτέ- οι λέξεις κλειδιά είναι διαφάνεια, συνεργασία και εμπιστοσύνη.