Η είδηση κυκλοφόρησε στον διεθνή Τύπο: Η Hertz μήνυσε την Accenture για πλημμελή διεξαγωγή ενός έργου ζητώντας αποζημίωση πολλών εκατομμυρίων δολαρίων.

Σύμφωνα με τη σχετική αγωγή που κατατέθηκε σε δικαστήριο των Η.Π.Α. και δημοσιεύθηκε στον Τύπο, η γνωστή εταιρεία ενοικιάσεως αυτοκινήτων ανέθεσε στην Accenture το 2016 τον συνολικό ανασχεδιασμό της παρουσίας της στο διαδίκτυο αλλά δύο χρόνια μετά το έργο δεν είχε ολοκληρωθεί ως έπρεπε και οι επιπτώσεις τόσο σε επίπεδο άμεσων ζημίων όσο και διαφυγόντων εσόδων ήταν μεγάλες.

Έτσι, ζητάει οικονομική αποζημίωση η οποία αφορά σε επιστροφή αμοιβών αλλά και στη κάλυψη των ζημιών που προέκυψαν. Σύμφωνα με τη δήλωση εκπροσώπου της Accenture, οι ισχυρισμοί της Hertz δεν έχουν βάση και σκοπεύουν να υπερασπιστούν σθεναρά τη θέση τους στο δικαστήριο.
Διαβάζοντας τη συγκεκριμένη είδηση η σκέψη πάει αναπόφευκτα στην κατάσταση που ισχύει στον χώρο μας στην ελληνική αγορά.

Μια αντίστοιχη περίπτωση όπως αυτή μεταξύ Hertz και Accenture θα μπορούσε να οδηγήσει σε χρεωκοπία οποιαδήποτε εταιρεία του ευρύτερου χώρου υπηρεσιών μάρκετινγκ και επικοινωνίας. Άραγε πόσες εταιρείες κατανοούν το μέγεθος της ευθύνης που αναλαμβάνουν απέναντι στους πελάτες τους; Πόσες άραγε – πέραν ίσως των λίγων εναπομενουσών «μεγάλων» – έχουν αξιόπιστη νομική υποστήριξη; Πόσες έστω διαμορφώνουν σοβαρές συμβάσεις έργου που να περιγράφουν σωστά τις υποχρεώσεις και να εξυπηρετούν τα συμφέροντα και των δύο πλευρών;

Η ρηχότητα της ελληνικής αγοράς, με τις αμέτρητες μικρού μεγέθους εταιρείες και τις νέες εταιρείες που ξεφυτρώνουν συνεχώς, σε συνδυασμό με την αυξημένη λόγω ύφεσης ανάγκη για ανάληψη έργων, μπορούν εύκολα να οδηγήσουν σε απρόβλεπτες καταστάσεις. Τα τελευταία χρόνια είχαμε την τύχη ως εταιρεία να μπούμε στο roster μεγάλων πολυεθνικών εταιρειών και να παρέχουμε υπηρεσίες branding σε παγκόσμια κλίμακα.

Σε όλες σχεδόν τις περιπτώσεις, τα συμβόλαια απαιτούσαν ασφάλιση επαγγελματικής ευθύνης με καλύψεις που θα εξασφαλίζουν και τα δύο μέρη από πιθανές κακοτοπιές. Είχα λοιπόν την ευκαιρία να διαπιστώσω από πρώτο χέρι ότι ελάχιστες από τις μεγάλες εγχώριες ασφαλιστικές εταιρείες φάνηκε έστω να γνωρίζουν την ύπαρξη τέτοιων προϊόντων. «Δεν υπάρχει ζήτηση για τέτοιες καλύψεις στην ελληνική αγορά» μας έλεγαν.

Απευθύνθηκα και στην ΕΔΕΕ μήπως γνώριζε κάτι σχετικό για να με κατευθύνει. Χωρίς αποτέλεσμα. Ασφαλιστικά προϊόντα που θεωρούνται αυτονόητα για μια κατασκευαστική ή ιατρική εταιρεία φαίνεται να είναι στα αζήτητα για τις εταιρείες του μάρκετινγκ και της επικοινωνίας στη χώρα μας. Η υπόθεση Hertz – Accenture ίσως πρέπει να χτυπήσει κάποιο καμπανάκι και για την εγχώρια αγορά.