Ξεκίνημα του νέου έτους και εγώ επιστρέφω στο μακρινό 1989 όταν ξεκινούσα τις σπουδές μου.

Μπαίνοντας στην τότε Ανώτατη Βιομηχανική Σχολή Πειραιά ήμουν αποφασισμένος να επικεντρωθώ στο εξωτικό τότε φρούτο που λεγόταν Μάρκετινγκ. Εκείνη την εποχή οι περισσότεροι το ταύτιζαν με τη διαφήμιση, οι αμαθείς το απαξίωναν ως υπερπροβεβλημένη, περαστική μόδα ενώ κάποιοι ενημερωμένοι το θεωρούσαν ήδη ως τη σημαντικότερη λειτουργία της επιχείρησης. Πριν μπεις στο Πανεπιστήμιο, μπορούσες να διαβάσεις για το Μάρκετινγκ μόνο σε μεμονωμένα άρθρα στον Οικονομικό Ταχυδρόμο και πιο σπάνια στις οικονομικές σελίδες του Βήματος και της Καθημερινής.

Ήταν δύσκολο να έχεις μεγαλύτερη επαφή με το χώρο αν δεν γνώριζες κάποιον σε μεγάλη επιχείρηση, να σου πει πράγματα για τη δουλειά του ή ακόμα και να σου περάσει τεύχη της «Διαφημιστικής Εβδομάδας» -προάγγελου του περιοδικού που κρατάτε στα χέρια σας- που εκείνη την εποχή κυκλοφορούσε ακόμα σε μορφή newsletter. Ως περιοδικό κυκλοφόρησε μερικά χρόνια αργότερα, μαζί και το άλλο, το «Επιστημονικό Μάρκετινγκ», που τα αγοράζαμε από το ενημερωμένο περίπτερο στο Βάρσο στην Κηφισιά, προσπαθώντας να πάρουμε μια καλύτερη μυρωδιά από το χώρο στον οποίο θα αφιερώναμε την καριέρα μας.

Σε αυτό το περιβάλλον λοιπόν, όποιος ασχολείτο με το Μάρκετινγκ ήταν για εμάς μυθική μορφή. Πόσο μάλλον όταν επρόκειτο για κορυφαίο καθηγητή. Ο Γιώργος Αυλωνίτης ήταν ο ένας από τους δύο σημαντικότερους καθηγητές μάρκετινγκ της εποχής -ο άλλος ήταν ο Πέτρος Μάλλιαρης, ο υπέροχος δάσκαλός μας στην Α.Β.Σ.Π. Και θυμάμαι που οι φοιτητές της «Βιομηχανικής» είχαμε μια ιδιαίτερη σχέση με το όνομα Αυλωνίτης: Νιώθαμε τιμή που είχε αποφοιτήσει από το Πανεπιστήμιό μας αλλά και ανταγωνισμό που δίδασκε στην «ανταγωνιστική» ΑΣΟΕΕ. Τον πρωτοσυναντήσαμε σε συνέδρια του ΕΙΜ και της AISEC και μας γοήτευε με τις γνώσεις και την αγάπη του για το Μάρκετινγκ.

Μα πιο πολύ για το πάθος με το οποίο πίστευε ότι το Μάρκετινγκ μπορούσε να βοηθήσει τις επιχειρήσεις και τη χώρα. Από τότε τον συνάντησα αρκετές φορές, σε συνέδρια και επιτροπές. Το πάθος του όχι μόνο δεν μετριαζόταν αλλά φούντωνε. Τα τελευταία χρόνια δεν έκρυβε τον προβληματισμό του για την κατάσταση και διαλαλούσε την πίστη του ότι το Μάρκετινγκ θα μπορούσε να συνεισφέρει στην αλλαγή της. Θαυμάζω τους πρωτοπόρους, αυτούς που πιστεύουν ότι με τη δουλειά τους μπορούν να κάνουν τον τόπο που ζούμε πολύ καλύτερο. Για αυτό, άνθρωποι σαν τον Δρ. Γεώργιο Αυλωνίτη θα έχουν πάντα ξεχωριστή θέση στο πάνθεον των προσωπικών μου ηρώων. Κύριε Καθηγητά σας ευχαριστούμε για όλα.