Τα τελευταία χρόνια ακούμε και διαβάζουμε ότι όλο και περισσότερες επιχειρήσεις εφαρμόζουν προγράμματα για το περιβάλλον και την κοινωνία ευρύτερα.

Οι πιο συνηθισμένοι όροι που χρησιμοποιούνται ως «ομπρέλα» στην οποία οι επιχειρήσεις εντάσσουν αυτά τα προγράμματα, είναι «Εταιρική Κοινωνική Ευθύνη», «Εταιρική Υπευθυνότητα» και ο πιο πρόσφατος «Βιώσιμη Ανάπτυξη». Η ορολογία όμως ίσως και να μην έχει τόση σημασία, όσο το τι εννοούμε με αυτόν τον όρο, γιατί εφαρμόζονται οι σχετικές δράσεις και εάν υπάρχει μία κοινή φιλοσοφία ή λογική από την οποία προκύπτει η ανάγκη για την εφαρμογή τους. Παρατηρώντας τις εταιρείες που θεωρούνται ως οι κορυφαίες στον τομέα της Βιώσιμης Ανάπτυξης, διαπιστώνει κανείς ότι έχουν θέσει τη Βιώσιμη Ανάπτυξη ως αναπόσπαστο πυλώνα της στρατηγικής τους.

Ξεχωρίζουν, καθώς εφαρμόζουν προγράμματα που πρωτίστως βελτιώνουν την εσωτερική τους λειτουργία, μειώνουν τα λειτουργικά τους κόστη, αλλά ταυτόχρονα ωφελούν το περιβάλλον και την κοινωνία. Υπάρχουν όμως και πολλές επιχειρήσεις που έχουν ως βασικό πυλώνα της στρατηγικής τους τη φιλανθρωπία. Οδηγεί αυτό στη Βιώσιμη Ανάπτυξη; Οι πρακτικές που εστιάζουν στη φιλανθρωπία είναι αυτές που μπορούν να εφαρμοστούν από όλες τις επιχειρήσεις ανεξαρτήτως τομέα δραστηριοποίησης. Και είναι απαραίτητες, κυρίως τα τελευταία χρόνια, λόγω της οικονομικής συγκυρίας.

Ωστόσο, η πράξη δείχνει ότι ένα καλύτερο μέλλον θα έρθει μέσα από την ίδια τη λειτουργία της εταιρείας, όταν κάθε στρατηγική επιλογή, κάθε παραγόμενο προϊόν/υπηρεσία, θα διαπνέεται από τις αρχές της Βιώσιμης Ανάπτυξης, ώστε η ίδια η λειτουργία της εταιρείας να μπορεί να επιφέρει σημαντικά οφέλη ευρύτερα στην κοινωνία και τον άνθρωπο. Ένας σημαντικός παράγοντας που συνδυάζει στρατηγική και κάλυψη κοινωνικών αναγκών και θα παίξει καθοριστικό ρόλο στην αντιμετώπιση καίριων κοινωνικών ζητημάτων είναι οι 17 παγκόσμιοι Στόχοι Βιώσιμης Ανάπτυξης με ορίζοντα το 2030 που υιοθέτησε ο ΟΗΕ το 2015, και τους οποίους υιοθέτησαν 193 κράτη-μέλη, μεταξύ αυτών και η Ελλάδα.

Εν κατακλείδι, η Βιώσιμη Ανάπτυξη δεν μπορεί να είναι μόδα ή ένα εργαλείο για να επικοινωνούν οι εταιρείες πόσο καλές είναι, εάν θέλουμε να έχει ένα θετικό αποτέλεσμα. Οφείλει να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της εταιρικής κουλτούρας, να επηρεάζει αποφασιστικά τη διαδικασία λήψης αποφάσεων της επιχείρησης και να υλοποιείται με συστηματικό τρόπο, αποτελώντας συγκεκριμένη δημόσια δέσμευση, προσδίδοντας παράλληλα κύρος, προστιθέμενη αξία και ανταγωνιστικό πλεονέκτημα σε κάθε επιχείρηση που έχει επιλέξει να λειτουργεί σύμφωνα με τις αρχές της Βιώσιμης Ανάπτυξης.

Το κείμενο υπογράφει η Αγγελική Μπούρα, Μέλος Δ.Ε. ΤΕΥΠ