Νέα περιπέτεια στον χώρο των μετρήσεων τηλεθέασης, μετά τη μήνυση αυτή τη φορά από τον βουλευτή Νίκο Νικολόπουλο, ο οποίος έχοντας ο ίδιος εκπομπή σε τηλεοπτικό κανάλι είναι προφανές ότι δεν είναι και τόσο ουδέτερος παρατηρητής στην ιστορία αυτή.

Το παράδοξο σε όλες αυτές τις προσπάθειες εμπλοκής της δικαιοσύνης στον χώρο των τηλεοπτικών μετρήσεων είναι ότι οι σχετικές πρωτοβουλίες ουδέποτε προήλθαν από τους πραγματικούς πελάτες των εταιριών έρευνας αγοράς, δηλαδή τους διαφημιζόμενους. Παρά το γεγονός ότι οι τελευταίοι έχουν το συμφέρον, τους πόρους και την τεχνογνωσία να γνωρίζουν πολύ καλύτερα από οποιονδήποτε εισαγγελέα και οποιονδήποτε βουλευτή αν υπάρχει πράγματι κάποιο πρόβλημα με τις μετρήσεις ή αν υπάρχουν άλλες σκοπιμότητες πίσω από τις σχετικές επιθέσεις.

Το βέβαιο είναι ότι είναι ακόμα νωπή η μνήμη όλων για την προσπάθεια της κυβέρνησης να ελέγξει ευθέως την ραδιοτηλεοπτική αγορά, μέσω της περίφημης υπόθεσης των αδειών των καναλιών, ενώ σε επίπεδο σχέσεων με υφιστάμενους ή επίδοξους μιντιάρχες η αντιπολίτευση καταγγέλλει ότι η κυβέρνηση συνεχίζει να χρησιμοποιεί με διάφορους τρόπους την κρατική εξουσία και επιρροή για να επιτύχει τη μεταβίβαση μέσων ενημέρωσης σε φιλικούς της επιχειρηματίες. Κάτι που καθιστά την κυβερνητική επιδίωξη για τη δημιουργία ενός «αξιόπιστου σχεδίου λειτουργίας των μετρήσεων στην τηλεόραση και το ραδιόφωνο», αμφιλεγόμενη.

Άλλωστε τι μετρά με αξιόπιστο τρόπο το ελληνικό κράτος, ώστε να ισχυρίζεται ότι θα είναι περισσότερο αξιόπιστο από την αγορά σε ό,τι αφορά έναν τομέα όπως οι τηλεοπτικές μετρήσεις, όπου διαχρονικά τα συμφέροντα των εκάστοτε κυβερνητικών κομμάτων (ενίσχυση των φιλικών τους μέσων με χρήση των χρημάτων των φορολογουμένων), ήταν και είναι προφανή και υπηρετούνται απροκάλυπτα;

Η εποχή των περίφημων Greek Statistics δεν είναι πολύ μακρινή, ενώ ακόμα περιμένουμε τα δημόσια νοσοκομεία να αποκτήσουν αξιόπιστους ισολογισμούς. Επίσης υπάρχει η εμπειρία από τον απροκάλυπτα κομματικό τρόπο με τον οποίο το ίδιο το κράτος ως πελάτης διαχρονικά χρησιμοποιεί την δική του διαφήμιση, που κάθε άλλο παρά συνηγορεί για οποιαδήποτε εμπλοκή του στο χώρο των μετρήσεων τηλεθέασης και ακροαματικότητας.

Αντίθετα, αν υπήρχε δικαιοσύνη που να έχει πραγματική ικανότητα να ελέγξει με τρόπο αντικειμενικό και ανεξάρτητο τις κρατικές λειτουργίες (πράγμα αμφίβολο αν κρίνουμε από την σταθερή θέση μας στον πάτο των διεθνών δεικτών που μετρούν την κρατική διαφθορά, όπου γεωγραφικά αντί για την Ευρώπη βρισκόμαστε στην υποσαχάρια Αφρική), θα είχε με πολλά να ασχοληθεί σε σχέση με τη διαχρονική διανομή της κρατικής διαφήμισης.

Από την πλευρά της η ΕΙΤΗΣΕΕ καλώς σπεύδει να προασπίσει τη μέτρηση τηλεθέασης, με τον διπλασιασμό του δείγματος, τον επανακαθορισμό των ηλικιακών κατηγοριών και την επιστροφή των ελεγκτών της έρευνας. Δυστυχώς στην σημερινή ελληνική κοινωνία ισχύουν δύο μέτρα και δύο σταθμά και ο οργανωμένος ιδιωτικός τομέας οφείλει να είναι άψογος στις δικές του ευθύνες, άσχετα με τον άθλιο και αποτυχημένο τρόπο (failed state), που λειτουργεί σε διάφορους τομείς το ελληνικό κράτος.

H ΕΙΤΗΣΕΕ καλώς σπεύδει να προασπίσει τη μέτρηση τηλεθέασης, με διπλασιασμό δείγματος, επανακαθορισμό ηλικιακών κατηγοριών και επιστροφή ελεγκτών.