Η υποχώρηση του κ. Παππά στο νόμο που ψηφίστηκε τον περασμένο Αύγουστο για το ηλεκτρονικό σύστημα διάθεσης τηλεοπτικού διαφημιστικού χρόνου, έγινε σε δύο ουσιαστικά σημεία, τα οποία όμως άλλαξαν ριζικά την σοβιετικής εμπνεύσεως αρχική δομή του σχετικού νομοσχεδίου.

Συγκεκριμένα ενώ στο αρχικό σχέδιο «Ρυθμιστής» της λειτουργίας του συστήματος οριζόταν από τον κ. Παππά η Γενική Γραμματεία Ενημέρωσης και Επικοινωνίας, στο νέο σχέδιο ρυθμιστής ανέλαβε (με βάση και τα προβλεπόμενα στο Σύνταγμα), το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης. Επίσης ενώ στο αρχικό σχέδιο διαχειριστής του συστήματος ήταν εταιρεία που προερχόταν από διεθνή διαγωνισμό με όρους που καθορίζονταν με κοινή Απόφαση των Υπουργών Επικρατείας, Οικονομικών και Ανάπτυξης, δηλαδή από την κυβέρνηση, στο νόμο που ψήφισε τελικά η Βουλή ο «Διαχειριστής» προέρχεται από την αγορά, καθώς στο σχετικό νομικό πρόσωπο «συμμετέχουν ως εταίροι ή μέλη οι αντιπροσωπευτικοί φορείς των τηλεοπτικών οργανισμών, των διαφημιζομένων και των διαφημιστικών επιχειρήσεων, οι οποίοι και ιδρύουν το νομικό πρόσωπο».

Με τις δύο αυτές αλλαγές και την κατάργηση της διαδικασίας δημοπράτησης (αλλά και της διεκδίκησης των απαιτήσεων από τον διαχειριστή), που προβλεπόταν στο αρχικό σύστημα η σχετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης έχασε τον ασφυκτικό ελεγκτικό/κομματικό χαρακτήρα τον οποίο είχε και εξελίχθηκε σε ένα σχετικά ουδέτερο σύστημα με αμφιλεγόμενη χρησιμότητα, αλλά χωρίς την τοξικότητα που είχαν οι αρχικές του διατάξεις. Σε κάθε περίπτωση ο νέος νόμος είναι πολύ αμφίβολο ότι θα προλάβει να λειτουργήσει και να επηρεάσει πραγματικά την ραδιοτηλεοπτική αγορά μέχρι τις επόμενες εθνικές εκλογές.

Με δεδομένο ότι ρυθμιστής είναι πλέον το Εθνικό Συμβούλιο Ραδιοτηλεόρασης, το οποίο λειτουργεί παροιμιωδώς αργά και διαχειριστής ένα νομικό πρόσωπο που δεν έχει ακόμα ιδρυθεί, ενώ και το ίδιο το σύστημα για να λειτουργήσει απαιτεί πάρα πολλή τεχνική δουλειά, είναι μάλλον απίθανο τελικά όλα αυτά να έχουν ολοκληρωθεί μέσα στον επόμενο ενάμιση χρόνο. Όσο για την επόμενη κυβέρνηση είναι μάλλον πιθανότερο να καταργήσει αυτό το νόμο παρά να σπεύσει να τον εφαρμόσει.
Ακόμα όμως κι αν τελικά εφαρμοστεί ο νόμος αυτός είναι πολύ πιθανό ότι τελικά θα καταργηθεί στην πράξη. Κι ο λόγος είναι απλός. Στη βάση της φιλοσοφίας του είναι η συνέχιση της λειτουργίας των παραδοσιακών καναλιών με τους παραδοσιακούς τρόπους διανομής της τηλεοπτικής εικόνας στα επόμενα χρόνια.

Όμως όπως έχουμε εξηγήσει, τα παραδοσιακά κανάλια έχουν ένα πολύ βασικό μειονέκτημα σε ό,τι αφορά την στόχευση της διαφημιστικής δαπάνης, σε σχέση με την τηλεοπτική εικόνα που διανέμεται μέσω διαδικτύου. Το μειονέκτημα αυτό θα οξύνεται όσο τα εργαλεία στόχευσης θα γίνονται πιο αποτελεσματικά και το κοινό θα μετακινείται για τις τηλεοπτικές του ανάγκες από την διανομή τηλεοπτικού σήματος με τους παραδοσιακούς τρόπους (επίγειο και δορυφορικό σήμα), στην κάλυψη των τηλεοπτικών του αναγκών μέσω διαδικτύου. Το νέο σύστημα ούτε προβλέπει ούτε μπορεί να προβλέψει τη διανομή μέσω διαδικτύου (που μπορεί να γίνεται από οποιοδήποτε σημείο του κόσμου), συνεπώς είναι εκ της φύσεώς του θνησιγενές, όπως θνησιγενείς είναι και οι παραδοσιακοί τρόποι διανομής του τηλεοπτικού σήματος. Ενώ το διαδίκτυο είναι το μέλλον και για τον κόσμο της τηλεόρασης, ο κ. Παππάς νομοθέτησε με τα μάτια στραμμένα στο παρελθόν.