Μετά την αποτυχία της να ελέγξει τον ραδιοτηλεοπτικό χώρο, η κυβέρνηση έχει τώρα στραφεί στον χώρο των ερευνών τηλεθέασης. Αιχμή του δόρατος στην υπόθεση ο -κατά καιρούς- σύμμαχός της βουλευτής που βγήκε με το ψηφοδέλτιο των ΑΝΕΛ, Νίκος Νικολόπουλος, ο οποίος κατέθεσε μηνυτήρια αναφορά στον Εισαγγελέα αμφισβητώντας την αξιοπιστία των μετρήσεων που διενεργεί η Nielsen στην τηλεόραση.

Ταυτόχρονα με ερώτησή του ζητά να λάβει τα στοιχεία της δικογραφίας με τα οποία η προηγούμενη εισαγγελική έρευνα οδηγήθηκε μεγαλοπρεπώς στο αρχείο. Από κοντά ακολούθησε και η ΕΡΤ, η οποία ξεκίνησε διαγωνισμό (με τα δικά μας χρήματα βεβαίως), στον οποίο έθεσε προϋπολογισμό 400.000 ευρώ για τη λήψη υπηρεσιών μέτρησης τηλεθέασης για τα κανάλια ΕΡΤ1, ΕΡΤ2, ΕΡΤ3. Τώρα με δεδομένο ότι τα έσοδα της ΕΡΤ το 2015 από διαφήμιση ήταν μόλις 3,3 εκατ. ευρώ, είναι προφανές ότι ο πραγματικός στόχος της ΕΡΤ δεν έχει και πολλά να κάνει με την απόκτηση καλύτερης εικόνας για τις μετρήσεις τηλεθέασης. Στον πάτο είναι από πλευράς τηλεθέασης, όπως κι αν κανείς το μετρήσει. Παρά το γεγονός ότι απασχολεί 2269 (!) υπαλλήλους, στρατιά ολόκληρη δηλαδή που ισοδυναμεί σχεδόν με τους υπαλλήλους όλων των σταθμών πανελλαδικής εμβέλειας μαζί, που έχουν δεκαπέντε με είκοσι φορές μεγαλύτερη τηλεθέαση.

Γιατί δίδεται λοιπόν αυτός ο πακτωλός χρημάτων, με ταυτόχρονη επίθεση Νικολόπουλου σε μια διεθνή εταιρεία μετρήσεων; Δεν μπορούμε ασφαλώς να δώσουμε από εδώ την απάντηση. Μπορούμε όμως να συμπληρώσουμε το πάζλ με ένα ευφάνταστο σενάριο: Ας υποθέσουμε ότι κάποιος ήθελε να αναδιανείμει το πακέτο της κρατικής διαφήμισης που πηγαίνει στην τηλεόραση, προς όφελος των σταθμών που είναι (ή θα είναι) φιλικοί προς την κυβέρνηση. Πώς θα το έκανε αυτό με δεδομένο ότι η ιδιωτική αγορά αποδέχεται τις υφιστάμενες μετρήσεις (αλλιώς θα παράγγελνε άλλες), που πραγματοποιεί μια διεθνώς αξιόπιστη και με τεράστια εξειδίκευση εταιρεία;

Η κλασική πολιτική μέθοδος περιλαμβάνει πρώτα μια ωραία προκαταρτική έρευνα κατά της εταιρείας μετρήσεων, που θα κάνει μερικά χρόνια να αρχειοθετηθεί. Στη συνέχεια, έναν πλουσιοπάροχο διαγωνισμό στον οποίο ο νικητής δίνει τεράστια έκπτωση (αλλά βέβαια βγάζει τα χρήματα αλλιώς, μη τήρηση προδιαγραφών, επεκτάσεις συμβάσεων κ.λπ.) και εμφανίζει για λογαριασμό του κρατικού καναλιού διαφορετικές μετρήσεις από αυτές της εταιρείας. Μέχρι οι δικαστές να μάθουν στατιστική και να βγάλουν συμπέρασμα έχουν περάσει μερικά χρόνια. Στο ενδιάμεσο η κρατική δαπάνη ανακατανέμεται με βάση τις μετρήσεις του κρατικού καναλιού.

Μπορεί να συμβούν αυτά στην Ελλάδα του 2017; Αδύνατον. Σε λίγο θα μας πείτε ότι το κράτος θέλει να γίνει το ίδιο media shop και να κλείσει στα καλά του καθουμένου τα μισά κανάλια!