Πρώτη παρατήρηση, που προκύπτει από τα κομματικά επιτελεία, είναι ότι το ενδιαφέρον του κόσμου για τις διαφημίσεις αυτές είναι μειωμένο. Δεν είναι βέβαιο ότι αυτό αφορά το ποσοστό αποχής και συμμετοχής, είναι όμως βέβαιο ότι αφορά την διάθεση του κόσμου σε σχέση με το πολιτικό σύστημα στο σύνολό του.

Δεύτερη παρατήρηση αφορά τη στρατηγική των κομμάτων που φαίνεται να αλλάζει -ειδικά σε ό,τι αφορά τον ΣΥΡΙΖΑ- μέρα με την ημέρα. Είναι ενδιαφέρον ότι ο ΣΥΡΙΖΑ ξεκίνησε θετικά και πολύ γρήγορα πέρασε σε μηνύματα αρνητικά -κατά βάση προσωπικές επιθέσεις κατά του κύριου Μητσοτάκη– για να ξαναγυρίσει και πάλι σε θετικά, προσπαθώντας να προσεγγίσει τα πιο νεανικά κοινά.

Η αξιωματική αντιπολίτευση αντίθετα -μετά το πρώτο σποτ που ήταν ήπια αρνητικό- έχει επιλέξει μία αποκλειστικά σχεδόν θετική εκστρατεία. Ο στόχος της είναι μάλλον προφανής: να ταυτιστεί με τα συναισθήματα του κόσμου για την πραγματικότητα όπως την αντιλαμβάνονται οι αναποφάσιστοι. Σε ό,τι αφορά τώρα τα μικρότερα κόμματα, τα οποία συνήθως και εξ ανάγκης, είναι περισσότερο δημιουργικά, δεν έκαναν στην πρώτη φάση της εκστρατείας κάποιο σποτ που να είναι και στρατηγικά σωστό και απομνημονεύσιμο λόγω της υψηλής δημιουργικότητάς του.

Τρίτη παρατήρηση, που προκύπτει από τη σημασία που έχει πλέον το digital στις εκστρατείες των κομμάτων, είναι ότι τα κόμματα έχουν σοβαρές δυσκολίες προσαρμογής στα δύο αυτά διαφορετικά περιβάλλοντα, που έχουν χωριστούς κανόνες και κοινά. Η αλήθεια είναι ότι η δημιουργία περιεχομένου σε πολύ υψηλό επίπεδο, τη μια φορά με πρωταγωνιστή τον ήχο και προς τις μεγάλες ηλικίες (τηλεόραση) και την άλλη με πρωταγωνιστή την εικόνα και προς νεότερους ψηφοφόρους με ελάχιστο ενδιαφέρον για την πολιτική (digital), δοκιμάζει ακόμα και επιτελεία θηριωδών εκστρατειών, όπως αυτά που συγκροτούνται για τις αμερικανικές εκλογές.

Εύλογο είναι να είναι μια πολύ δύσκολη άσκηση στις ελληνικές εκλογές, όπου οι ανθρώπινοι πόροι αλλά και η πραγματική εμπειρία εκστρατειών είναι αφάνταστα πιο περιορισμένη. Το αμερικανικό σύστημα βρίσκεται πάντα σε μια αέναη εκλογική εκστρατεία. Όταν τελειώνει ο ένας κύκλος ξεκινά ο επόμενος και πραγματοποιούνται κυριολεκτικά χιλιάδες εκστρατείες με επαγγελματικό τρόπο στη διάρκεια μιας τυπικής τετραετίας.
 
Η εμπειρία συνεπώς που συσσωρεύεται είναι τεράστια και το περιθώριο για ερασιτεχνικές προσεγγίσεις περιορισμένο. Αντίθετα στην Ελλάδα όπου μπορεί να φτάσουμε και στα τέσσερα χρόνια χωρίς ούτε μια εκλογή (όπως συμβαίνει τώρα), όσοι νομίζουν ότι ξέρουν, είναι αφάνταστα περισσότεροι από όσους ξέρουν στοιχειωδώς και όσοι ξέρουν στοιχειωδώς πολύ περισσότεροι από τους ελάχιστους που πραγματικά γνωρίζουν τι σημαίνει μια επαγγελματική εκλογική εκστρατεία.

Όσο για το κοινό σύνολο μεταξύ αυτών που γνωρίζουν πραγματικά τι σημαίνει να τρέχεις εκλογή και να έχουν ταυτόχρονα πλήρη γνώση μιας εκστρατείας digital, είναι ζήτημα αν μετριόνται στα δάκτυλα του ενός χεριού (πιθανότατα μάλλον στα δάκτυλα κανενός χεριού).

Συμπέρασμα. Τα κόμματα θα μπορούσαν πολύ καλύτερα, αλλά ας είμαστε ρεαλιστές, οι πραγματικές τους δυνατότητες είναι περιορισμένες, όπως περιορισμένο είναι το μέγεθος και η εμπειρία της συγκεκριμένης αγοράς στην Ελλάδα.