Το γεγονός ότι κάποιος με το βιογραφικό του Στηβ Βρανάκη, εγκαταλείπει τη θέση του στη Google προκειμένου να προσφέρει τις υπηρεσίες του στη χώρα, δεν μπορεί παρά να αντιμετωπιστεί με ενθουσιασμό.
Τα τελευταία χρόνια, σπάνια βλέπουμε ανθρώπους που δεν προέρχονται από κομματικούς σωλήνες να αποδέχονται ενασχόληση με τα κοινά και ευτυχώς ο κύριος Βρανάκης δεν αποτελεί μοναδική περίπτωση. Ο Πρωθυπουργός έχει καταφέρει να φέρει στα κοινά και άλλους σημαντικούς ανθρώπους, παρά τις αμελητέες οικονομικές απολαβές, αλλά τους όχι αμελητέους κινδύνους, που συνεπάγεται μια τέτοια απασχόληση. Μπράβο λοιπόν στον Στηβ Βρανάκη και ευχές για μεγάλη επιτυχία στη δράση του.
Ο κύριος Βρανάκης όμως αξίζει ένα ακόμα μπράβο. Διότι φρόντισε άμεσα και αποτελεσματικά, να διορθώσει το λάθος που υπήρχε στο Δελτίο Τύπου που ανακοίνωνε το ρόλο του, μεταξύ άλλων, «στο re- branding της Ελλάδας στο εξωτερικό σε συνεργασία με το Υπ. Εξωτερικών και τον Enterprise Greece».
Σε συνεχόμενες συνεντεύξεις του και στην ομιλία του στο συνέδριο του ΣΕΤΕ, αποστασιοποιήθηκε από την έννοια του rebranding: «Rebranding κάνεις στα προϊόντα, δεν μπορείς να κάνεις στους ανθρώπους και η Ελλάδα έχει το πλεονέκτημα των ανθρώπων της. Αυτό που θα προσπαθήσουμε να κάνουμε είναι να ενισχύσουμε το brand Ελλάδα» και «this isn’t a marketing exercise – it’s not an exercise at all. It’s something that we are doing as a nation, for a nation». Όπως τονίζει ο στόχος δεν είναι να το «rebrand» της Ελλάδας αλλά η επανατοποθέτησή της.
Ας μου συγχωρήσετε την εμμονή αλλά, όπως έχω επανειλημμένως γράψει στο παρελθόν – και το έχει γράψει και ο γκουρού Simon Anholt – δεν υπάρχει «nation branding» ή «country branding». Πόσο μάλλον «rebranding». Δεν έχει πραγματική εφαρμογή, δεν μπορούν να δημιουργηθούν συστήματα ταυτότητας ή προβολής και προώθησης μιας χώρας που να μπορούν πραγματικά να αλλάξουν την υπόσταση του nation brand.
Ο όρος nation ή country brand παραμένει δόκιμος. Αναφέρεται στο έθνος – την ιστορία, την κουλτούρα, τον πολιτισμό, τη γεωγραφία, τα προϊόντα, τις επιχειρήσεις και, κυρίως, τους ανθρώπους του, όπου κι αν βρίσκονται, ό,τι κι αν κάνουν. Και αυτά δεν μεταβάλλονται από τη μια στιγμή στην άλλη.
Στόχος πρέπει να είναι η αποσαφήνιση του nation brand και αυτό που ακολουθεί δεν είναι branding αλλά πολιτική, επιχειρηματικότητα, design, marketing και επικοινωνία. Μπορούμε άραγε να αποσαφηνίσουμε το nation brand με τρόπο που να βρίσκει σύμφωνους και να παρακινεί τους ίδιους τους ανθρώπους της χώρας; Ώστε μετά να κάνουμε σωστά και όλα τα υπόλοιπα;